Patrick Janssens

Ge zijt nie van hier, zegge ze.
Maar waar dan wel, peinze k dan.
Ik zen geboren in Gent, an de Schelde, in ne kleine rijke stad. En ik zen geboren op ne bel-étage in de Voskenslaan. En ’t et ollemalle nie geholpen, ze zegge nog ollemoale: Ge zijt nie van hier.
Ge zijt nen Brusselaar, zegge ze.
Maar waar dan wel, peinze k dan.
Ik zen upgegroeid in Brussel, in Ukkel, in ne groene rijke gemeente. En ik zen upgegroeid in ne grote villa in de Stallestraat. En ’t et ollemalle nie geholpen, ze zegge nog ollemoale: Ge zijt nie van hier.
Want ik zen nen Antwerpenaar, zegge ze.
En dan lach ik.
Omdat ik nie in Antwerpen zen geboren, en omdat ik nie in Antwerpen zen upgegroeid. En omdat ik noette een keel g’hoord et in ’t Antwerps.
En dan zegge k ollemoale: Ik zen een Europeaan. En ik zeg ollemoale: We zijn ollemaal Europeanen.
En dan lach ik omdat ik weet dat ze van mij een Antwerpenaar zullen maken, omdat ze van mij een Brusselaar zullen maken, omdat ze van mij een Gentenaar zullen maken.
En ik lach omdat ik weet dat ik meer ben dan een Antwerpenaar, dan een Brusselaar, dan een Gentenaar.
Ik zen een Europeaan. En ik zen fier op mijn identiteit.
Ik zen geboren in Gent, ik zen upgegroeid in Brussel, ik woon in Antwerpen. Ik zen van overal en ik zen van nergens. Ik zen een Europeaan. En ik zen fier op mijn identiteit.
En ik zeg ollemoale: We zijn ollemaal Europeanen.
En ik zeg ollemoale: We moeten fier zijn op onze identiteit.
Want Europa is een mooi continent. En wij zijn Europeanen.
En wij zijn fier op onze identiteit.