Rena Rolska - niezwykła artystka, niezwykła kobieta

Rena Rolska, właściwie Irena Róża Rolska, była wybitną polską aktorką teatralną, filmową i telewizyjną, a także reżyserką i działaczką społeczną. Urodziła się 28 kwietnia 1919 roku w Warszawie, a zmarła 1 października 1976 roku w Zakopanem.

Już od najmłodszych lat przejawiała talent aktorski. Jako nastolatka występowała w amatorskich przedstawieniach teatralnych, a po ukończeniu szkoły średniej zdała egzaminy do Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie.

Karierę aktorską rozpoczęła w 1938 roku. Występowała w teatrach warszawskich, m.in. w Teatrze Współczesnym, Teatrze Narodowym i Teatrze Polskim. Rozgłos przyniosły jej role w takich spektaklach jak "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego i "Fantazy" Juliusza Słowackiego.

W czasie II wojny światowej działała w podziemiu, uczestnicząc w konspiracyjnym Teatrze Polskim. Po wojnie powróciła do teatru i kontynuowała karierę aktorską. Występowała w teatrach warszawskich i łódzkich, a także w Teatrze Telewizji.

W latach 50. i 60. XX wieku Rolska zaczęła reżyserować spektakle teatralne. Jej debiutem reżyserskim był "Dom otwarty" Michała Bałuckiego, wystawiony w Teatrze Polskim w Warszawie. Później wyreżyserowała m.in. "Balladyna" Juliusza Słowackiego i "Dziady" Adama Mickiewicza.

Oprócz działalności teatralnej, Rolska występowała także w filmach i serialach telewizyjnych. Debiutowała w 1939 roku rolą w filmie "Drogą gwiazd". Później zagrała w takich filmach, jak "Zakazane piosenki" (1946), "Ostatni etap" (1948) i "Kanał" (1956).

Rolska była nie tylko aktorką i reżyserką, ale także działaczką społeczną. W latach 1969-1972 była prezesem Związku Artystów Scen Polskich. Działała również w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej i Społecznym Funduszu Pożyczkowym.

Za swoją działalność artystyczną i społeczną Rolska otrzymała wiele nagród i odznaczeń, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Zasługi I stopnia i Krzyż Walecznych.

Rena Rolska była niezwykłą artystką i kobietą. Jej talent aktorski, reżyserski i społecznikowski sprawił, że na zawsze zapisała się w historii polskiej kultury.