Ruud Lubbers is een typisch voorbeeld van een politicus die altijd heeft getwijfeld. Hij twijfelde over zijn eigen capaciteiten, over de koers van zijn partij en over de toekomst van Nederland.
Als jonge politicus twijfelde Lubbers of hij wel in staat was om premier te worden. Hij was nog maar 36 jaar oud toen hij in 1982 aan het roer kwam van het kabinet-Lubbers I. In een interview met De Volkskrant zei hij later: "Ik dacht: ik ben nog te jong, ik kan het niet." Maar hij deed het toch, en met succes. De kabinetten-Lubbers I en II regeerden Nederland in een periode van economische voorspoed en sociale stabiliteit.
Ook over de koers van zijn partij twijfelde Lubbers. Hij was lid van het CDA, een partij die was ontstaan uit een fusie van katholieken, protestanten en antirevolutionairen. Lubbers was zelf katholiek, maar hij wilde dat het CDA een brede volkspartij zou worden. Hij verwijderde de christelijke verwijzingen uit het partijprogramma en richtte zich steeds meer op economische thema's. Deze koerswijziging was niet altijd even populair bij de traditionele achterban van het CDA, maar Lubbers hield voet bij stuk.
Lubbers twijfelde ook over de toekomst van Nederland. Hij was ervan overtuigd dat Nederland een belangrijke rol kon spelen in de wereld, maar hij wist niet precies hoe. Hij wilde Nederland een "kennisland" maken, maar hij had moeite om dit doel te verwezenlijken. In een interview met het Financieele Dagblad zei hij: "Ik heb altijd getwijfeld over de toekomst van Nederland. Ik weet niet of we wel zo'n welvarend land kunnen blijven.
Ondanks zijn twijfels was Lubbers een succesvolle politicus. Hij was een slimme en pragmatische bestuurder die altijd op zoek was naar compromissen. Hij was ook een charismatische leider die de mensen wist te inspireren. Lubbers was een twijfelaar, maar hij was ook een doener. Hij heeft Nederland ongetwijfeld vooruitgeholpen.
Lubbers overleed in 2018 op 78-jarige leeftijd. Hij wordt herinnerd als een van de belangrijkste Nederlandse politici van de twintigste eeuw.