Sa Aking Sariling Balat: Buhay Sa Labas

Sa pagtahak ng mga pintuan ng aking tahanan, isang kakaibang pakiramdam ang dumadaloy sa aking katawan. Ito ay isang halo ng kaba, kaguluhan, at isang hindi maipaliwanag na pakiramdam ng kalayaan. Sa wakas, ako ay nakalabas na.

Sa mahabang panahon, ako ay pinigilan ng mga invisible na kadena. Kadena ng takot, pag-aalinlangan, at pagdududa sa sarili. Ngunit ngayon, tila nabasag na ang mga kadenang iyon, at ako ay malayang makalipad sa kalawakan.

Naglalakad ako sa mga lansangan, natutuwa sa pagmamadali ng lungsod. Nakikita ko ang mga mukha ng mga estranghero, at sa bawat mukha ay may istorya na naghihintay na masabi. May mga ngiti na nagtatago ng lihim na kalungkutan, at mga luha na nagsasalita ng hindi masabi ng mga salita.

Pagod na ako sa pagiging isang tagamasid lamang sa buhay. Pagod na ako sa pag-uupo sa mga gilid, natatakot na sumubok ng mga bagong bagay. Ngayon, ako ay handa nang maranasan ang buhay nang buo.

Mayroong isang malaking mundo sa labas ng aking pintuan, na puno ng mga pakikipagsapalaran at pagkakataon. Hindi ko na ito palalampasin. Ako ay lalabas na, at gagawin ko ang buhay na nararapat sa akin.

Ito ay isang paglalakbay na hindi ko alam kung saan hahantong. Ngunit alam ko na ito ay magiging isang paglalakbay na puno ng pag-aaral, paglago, at pagtuklas sa sarili.

Sapagkat ngayon, ako ay nakalabas na. At hindi ako kailanman babalik sa pagiging nakakulong sa loob.