Santo Agustin: Isang Mabuting Obispo na Nagbagong-Buhay

Habang naglalakad ako sa kahabaan ng katedral sa Hippo, tila naramdaman ko ang presensya ni San Agustin, ang obispo na minsang nanahan sa mismong lugar na ito.

Si Agustin ay ipinanganak sa Thagaste, North Africa, noong 354 AD. Sa kanyang maagang buhay, siya ay isang bata pa na hinahanap ang katotohanan at ang kahulugan ng buhay. Nag-aral siya ng pilosopiya at retorika, ngunit hindi siya nakahanap ng katuparan sa mga ito. Sa kanyang pagkabigo, nagpunta siya sa Carthage upang ituloy ang kanyang karera bilang isang guro.

Ang buhay ni Agustin sa Carthage ay isang panahon ng pakikibaka at pananampalataya. Naakit siya sa Manichaeism, isang dualistang sekta na nagtuturo ng isang pakikibaka sa pagitan ng mabuti at masama. Ngunit kalaunan ay nabigo siya sa kanilang mga turo at inilipat ang kanyang atensyon sa iba pang mga pilosopikal na paaralan.

Sa kanyang paglalakbay, nakilala ni Agustin ang Obispo Ambrose ng Milan, na nagkaroon ng malaking impluwensya sa kanya. Sa pamamagitan ng mga sermon ni Ambrose, unti-unting bumalik si Agustin sa Kristiyanismo. Sa edad na 33, bininyagan siya at niyakap ang pananampalataya ng kanyang ina.

Pagkatapos ng kanyang pagbabalik-loob, bumalik si Agustin sa Africa at sinimulan ang kanyang ministeryo. Noong 395 AD, siya ay inordenan bilang obispo ng Hippo. Bilang isang obispo, si Agustin ay kilala sa kanyang matapang na pagtatanggol sa pananampalataya at sa kanyang malalim na mga pagsulat sa teolohiya at pilosopiya.

Isa sa pinakakilalang mga gawa ni Agustin ay ang kanyang "Mga Pagtatapat", isang autobiograpya kung saan kanyang ibinahagi ang kanyang mga espirituwal na pakikibaka at ang kanyang paglalakbay patungo sa Diyos. Ang aklat na ito ay nagbigay-inspirasyon sa mga mambabasa sa loob ng maraming siglo.

Bilang obispo ng Hippo, si Agustin ay lubos na minamahal ng kanyang mga tao. Siya ay kilala sa kanyang kabaitan, pagmamalasakit, at pagtulong sa mga nangangailangan. Sa panahon ng pagkubkob ng mga Vandal noong 430 AD, nanatili si Agustin sa kanyang bayan at inalagaan ang kanyang mga tao hanggang sa kanyang kamatayan noong Agosto 28, 430 AD.

Ang pamana ni San Agustin ay patuloy na nakakaimpluwensya sa mga Kristiyano hanggang sa araw na ito. Ang kanyang mga pagsulat tungkol sa biyaya, malayang kalooban, at ang kalikasan ng Diyos ay nagpapatuloy na humuhubog sa doktrina at pagsamba ng Kristiyano. Siya ay iginagalang bilang isa sa mga pinakadakilang mga Ama ng Simbahan at isang huwaran para sa mga mananampalataya sa lahat ng dako.

Habang nakatayo ako doon sa katedral ng Hippo, hindi ko lamang naisip si San Agustin bilang isang obispo ngunit bilang isang tao din—isang lalaki na nagpumiglas, naghanap, at sa huli ay nakahanap ng kaligayahan sa Diyos. Ang kanyang kwento ay isang paalala na lahat tayo ay maaaring magbago ng ating mga buhay at makahanap ng layunin sa pagsunod sa landas ng katotohanan at pag-ibig.