Shamima Begum: 'n Tiener Uit Whitechapel in die Kalifaat

"Ek kan my nie indink om my kind te verloor nie, veral nie op so 'n gruwelike manier nie." – Asma Begum, Shamima se ma
In die hart van Londen, in die bruisende, veelkulturele buurt Whitechapel, het 'n tienermeisie genaamd Shamima Begum 'n ondenkbare besluit geneem. In 2015, toe sy net 15 jaar oud was, het sy en twee van haar vriende hulle by die Islamitiese Staat (IS) in Sirië aangesluit.
Shamima se verhaal het die wêreld geskok. Hoe kon 'n gewone meisie uit 'n gewone gesin so radikaal word dat sy bereid was om haar eie land en gesin vir 'n lewe in die kalifaat te verruil?
Die antwoord is kompleks en veelvlakig. Soos met die meeste tieners, het Shamima se besluit om by IS aan te sluit waarskynlik te make gehad met 'n kombinasie van faktore, insluitend jeugdige rebellie, 'n soeke na identiteit en 'n gevoel van vervreemding.
Shamima het grootgeword in 'n Moslem-gesin. Sy het na 'n gewone skool gegaan en was 'n belowende student. Sy het egter ook 'n gevoel van eensaamheid gevoel en het gesukkel om in te pas.
Toe sy deur aanlyn-propaganda van IS na 'n lewe in hul kalifaat gelok is, het dit vir haar 'n sin van behoort en doelgerigtheid gebied. Die groep het haar belowe 'n utopiese Islamitiese staat waar sy betekenisvol kon leef en sterf vir 'n groter doel.
Shamima het die versoeking nie weerstaan nie. Sy het haar paspoort gesteel, by Istanbul aangekom en het die Turkse grens na Sirië oorgesteek.
In Sirië het Shamima vinnig die wrede realiteit van die lewe in die kalifaat geleer. Sy was gedwing om met 'n IS-vegter te trou en is gereeld aan fisiese en sielkundige mishandeling onderwerp.
Toe die kalifaat ineengestort het, het Shamima probeer om na Brittanje terug te keer. Die Britse regering het egter geweier om haar toe te laat omdat sy 'n bedreiging vir die nasionale veiligheid inhou.
Shamima is sedertdien in 'n vlugtelingkamp in Sirië gestrand. Sy het twee kinders verloor en is self ernstig siek. Haar toekoms lyk onseker.
"Ek was naïef. Ek het gedink IS is anders. Maar dit was 'n groot fout." – Shamima Begum
Shamima se storie is 'n tragiese voorbeeld van hoe jong mense vir ekstremistiese groepe gevang kan word. Dit is 'n herinnering dat selfs die mees gewone tieners kwesbaar is vir radikalisering en dat ons altyd op die uitkyk moet wees vir tekens van vervreemding en magteloosheid.
As ons wil voorkom dat ander Shamima se pad volg, moet ons ons jongmense die ondersteuning en begeleiding gee wat hulle nodig het om in te pas en 'n gevoel van behoort te voel. Ons moet ook werk om die wortel van vervreemding en radikalisering aan te pak deur die kwessies aan te spreek wat mense in die eerste plek na ekstremisme lei.