Soyayya a Unguwar Gafara

Yau, zan yi muku muku a game kaina; amma, barikin da muke shiga ya kawo min nasaba mai dadin labartawa. Na yi kiciɓis na yi tuntuɓe, na tsere-tsere, na yi ɗan rawa ma kafin na karɓo roƙon da ɗan uwa ya yi min.

Ya nemi na bi shi zuwa gidan majiyabinsa. "Gidan 'yar gidan Sarkin Ƙanƙara," in ji shi. Duk kuwa da cewa ba na son shiga harkar da ta shafi sarki da sarautar sa, amma ganin ɗan uwana da na yi mutunci sosai, na yarda na bi shi.

Mun isa gidan, kuma na yi mamakin ganin ɗaki ya kasance kusan a ɓoye a cikin manyan bishiyoyi. A zahiri, bishiyar mango ce ta lulluɓe shi kusan a kowane gefe, dukansu kuma suna ɗauke da 'ya'ya masu zaƙi.

Mun shiga cikin gidan, kuma duk da cewa tsakar rana ce, muna buƙatar fitilar lantarki. Da alama 'yar gidan ba ta dafa abinci a wannan rana ba, domin ɗakin yana ɗauke da ƙamshi mai daɗi na turaren wuta.

Mun yi sallama, amma babu amsa. Mun sake yin magana, amma kuma babu sauti. "Ko ta tafi waje ne?" ɗan uwana ya yi tambaya.

Mun fita zuwa ɗakin kicin, kuma a nan, mun ji ƙamshin daɗaɗɗen nama na soyawa. Mun shiga kicin ɗin, kuma a can ne muka gan ta.

Tana tsaye kusa da ɗan ƙaramin murhu, tana motsa nama a cikin kasko. Tana sanye da atamfa rejen da riga yadudduka da ke nuna santsi da laushin fatarta har zuwa ɗayan kafarta. Ta ɗaga idonta, kuma nan da nan muka yi kallon juna.

Na ji wani irin shock a jikina. A zahiri, ta kasance ɗaya daga cikin ƴan matan da na taɓa gani a rayuwata. Ta kasance kyakkyawa, amma ba haka kawai kyakkyawa ba. Tana da wani irin kyau wanda ke sa mutum ya ji kamar ya duƙufa ya yi mata sujada.

Mun ci gaba da kallon juna har sai ɗan uwana ya karya shingen. "Toh, ga mu nan. Mun zo ganinki, yarinya," ya ce.

Ta yi murmushi kuma ta ajiye kaskon a gefe. Ta ɗauko tabarma ta shimfiɗa mana, sannan ta kira ɗan uwanta ya kawo mana fura da kuli-kuli.

Mun zauna muka yi hira da ita, kuma na gano cewa ita ma tana da ilimi sosai. Tana karantawa a jami'ar BUK, kuma tana son zama likita. Na ji cewa ita ce cikakkiyar mace - kyakkyawa, mai ilimi, kuma mai hali nagari.

Da yake ganin yadda nake ta kallon ta, ɗan uwana ya yi mata tambaya: "Ba kya son ganin ɗakin shi?"

Ta yi dariya ta ce, "Eh, bari in kai shi." Ta ɗauki fitilar lantarki, ta nufi ɗaki. Da yake ganin haka, ni ma na bi ta na shiga ɗakin.

Ɗakin nata ya kasance abin sha'awa. Akwai littattafai a ko'ina, kuma har ma da wasu lu'u-lu'u a kan wani tebur.

Ta ɗauki ɗaya daga cikin littattafan ta miƙa min. "Wannan littafin da nake so," in ji ta.

Na ɗauki littafin. "Waɗannan waƙoƙi ne na Wole Soyinka," in ji ta. "Ina son waƙoƙinsa saboda suna da zurfi kuma suna cike da ma'ana."

Na yi murmushi. "Ni ma ina son waƙoƙin Wole Soyinka," in ji ni. "Suna da ƙarfi sosai."

Mun ci gaba da tattaunawa game da littattafai da kuma marubuta, kuma na ji kamar na san ta tsawon lokaci.

lokaci ya yi da za mu tafi, na ji kamar na bar wani ɓangare na kaina a nan. Na yi mata alkawarin sake dawowa, kuma na yi imani da cewa zan sake ganinta nan ba da daɗewa ba.

A yayin da muke fita daga gidan, na ji ɗan uwana yana tambaya, "Toh, me ke nan?"

Na yi murmushi. "Ya ɗan uwana, ina tsammanin na sami soyayya a unguwar Gafara," in ji ni.