Srebrenica: Een traumatisch verleden dat ons nog steeds achtervolgt

Srebrenica, een naam die diep in het collectieve geheugen van Nederlanders en Bosniërs is gegrift. Het stadje werd een symbool van de gruwelen van de Bosnische oorlog, een conflict dat het leven van onschuldige burgers eiste en littekens naliet die tot op de dag van vandaag voelbaar zijn.

Als oorlogscorrespondent was ik getuige van de gebeurtenissen in Srebrenica. Ik heb de verschrikkingen van dichtbij gezien, de verhalen van overlevenden gehoord en de pijn gevoeld van degenen die hun dierbaren verloren. De beelden die ik toen zag, zullen me voor altijd bijblijven.

Ik herinner me de angst in de ogen van de Bosniakken toen de Servische troepen de stad binnenvielen. Ik herinner me het gehuil van kinderen die hun ouders kwijt waren en de wanhoop van vrouwen die hun huizen in vlammen zagen opgaan.

Maar bovenal herinner ik me de moed en veerkracht van degenen die het overleefden. Mensen die alles hadden verloren, maar die toch de kracht vonden om door te gaan, om hun leven en hoop te herbouwen.

De genocide in Srebrenica was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Europa. Meer dan 8.000 Bosniakse mannen en jongens werden op brute wijze vermoord, slechts omdat ze moslim waren.

Het is belangrijk om deze tragedie te blijven herdenken, niet alleen om de slachtoffers te eren, maar ook om te voorkomen dat dergelijke gruweldaden zich ooit herhalen.

De internationale gemeenschap faalde destijds in Srebrenica. De VN-vredesmacht stond machteloos tegenover de Servische agressie en kon de bevolking niet beschermen.

Dit falen heeft ons veel geleerd over de plicht om in te grijpen wanneer mensenrechten in gevaar zijn. We mogen nooit meer toelaten dat onschuldige burgers worden achtergelaten aan hun lot.

Het gedenkteken in Potočari is een plaats van bezinning en herdenking. Het is een plek waar we de slachtoffers eren en ons committeren aan een toekomst waarin genocide ondenkbaar is.

Laten we de herinnering aan Srebrenica levendig houden en ons inzetten voor een wereld waarin vrede en tolerantie zegevieren.

In de afgelopen jaren is er ook vooruitgang geboekt in Srebrenica. Families van slachtoffers hebben eindelijk hun dierbaren kunnen begraven, en de schuldigen zijn voor de rechter gebracht.

Hoewel de wonden nog diep zijn, is er ook ruimte voor hoop en verzoening. Er worden inspanningen geleverd om de kloof tussen Bosniërs en Serviërs te overbruggen en een gedeelde toekomst op te bouwen.

Het verhaal van Srebrenica is een verhaal van trauma, maar ook van veerkracht en hoop. Het is een verhaal dat ons eraan herinnert dat zelfs in de donkerste tijden het licht van menselijkheid kan schijnen.

Laten we ervoor zorgen dat de nalatenschap van Srebrenica een wereld is waar nooit meer onschuldige burgers worden afgeslacht en waar vrede en verzoening zegevieren.