Standard en Cercle Bruges, twee clubs met een rijke geschiedenis, stonden afgelopen weekend tegenover elkaar in een zinderende wedstrijd. De inzet was hoog: beide teams wilden zich verwijderen uit de gevarenzone. Ik was erbij en ik kan je vertellen: het was een wedstrijd om nooit te vergeten.
De wedstrijd begon goed voor Standard. De thuisploeg speelde agressief en kwam al vroeg op voorsprong door een doelpunt van Balikwisha. Maar Cercle Bruges, onder leiding van hun nieuwe coach Miron Muslic, liet zich niet uit het veld slaan. Ze bleven strijden en kwamen in de tweede helft langszij door een prachtige vrije trap van Vanhoutte.
De wedstrijd leek af te stevenen op een gelijkspel, maar toen gebeurde er iets onverwachts. In de dying seconds van de wedstrijd kreeg Standard een strafschop. De Rouches-spits Asamoah Gyan nam zijn verantwoordelijkheid en schoot onberispelijk binnen. Het stadion ontplofte van vreugde, terwijl de Cercle-spelers verslagen op het veld lagen.
De overwinning was een enorme opluchting voor Standard. De ploeg van Ronny Deila had de laatste weken weinig potten kunnen breken en stond op de rand van de degradatiezone. Maar deze overwinning geeft hen nieuwe hoop en doet de degradatiestress wat afnemen.
Voor Cercle Bruges was het een bittere pil om te slikken. De Vereniging had goed gespeeld en verdiende zeker een punt, maar het zat hen niet mee. De nederlaag zorgt ervoor dat ze in de gevarenzone blijven en de strijd tegen degradatie nog niet gewonnen is.
De wedstrijd tussen Standard en Cercle Bruges was een geweldige showcase van Belgisch voetbal. Er was passie, strijd en drama. Het was een wedstrijd die ik nooit zal vergeten en die hopelijk een voorbode is van nog veel meer mooie wedstrijden in de toekomst.