Storm Bert

Whaw! Bhí an ghaoth a bhí ann chomh láidir sin is gur mór an drochthais a bhí ar an mbóthar. Ní bhfaca mé riamh a leithéid roimhe sin. Bhí mé ag tiomáint abhaile ón obair nuair a thosaigh an ghaoth a bhualadh. Bhí sé ag titim thart ar 100 ciliméadar san uair an chloig, agus bhí na tonnta ag briseadh thar an mbóthar in áiteanna. Bhí mé ag déanamh mo dhícheall chun mo charr a choimeád ar an mbóthar, ach bhí sé an-deacair. Go deimhin, bhí sé chomh dona sin gur thosaigh mé ag géilleadh don smaoineamh go mbeadh orm an charr a thréigean agus siúl abhaile. Ach ansin, d'fhan mé ag iarraidh, agus go gairid bhí mé sa bhaile. Bhí sé ina fhíor dhúshlán, ach bhí mé sásta go raibh mé in ann é a dhéanamh.
Is dóigh liom go bhfuil muid uile tar éis dul trí eachtraí mar seo roimhe seo, áit ar fhuair muid ár gcuid teann agus nach raibh a fhios againn cad a dhéanfaimis. Ach leanamar ag iarraidh, agus sa deireadh thiar thall, rinneamar é. Is é sin an rud atá faoi bhun na saol, ní hé? Is féidir linn aon rud a dhéanamh má chuireann muid ár n-intinn leis.
Mar sin, má tá tú ag dul trí thráth casta anois, ná géill dó. Lean ag iarraidh, agus teacht ar an taobh eile d'fheidhmfidh sé.