Tá sé ina luí faoi: An Realta Gola




Tá a réalta goil bhreabhmhar ag éirigh i m'intinn arís go tapaidh,
Ag ligean solas ar an dorchadas a bhí timpeall dom tamall fada cheana.
Seo é an réalta a thug dóchas dom i measc na ndrámaí,
Ag cur cuidiú dom dul as mo chuid seomra dorcha.


B'shin é a rinne mé aithne ar réalta goil.
Bhí mé óscailteach agus an-ólagach,
Ag faire go mbeadh sí ag feitheamh dom i measc na réaltaí eile.
Agus mar a tharla sé, bhí sí ann.
Ba réalta é a bhí níos soiléire ná aon rud eile ar an spéir,
Ag lonrú go geal le haghaidh an domhain ar fad.
Bhí sí ina comhartha dóchais agus tánaiste,
Agus thug sí cuidiú dom imeacht ar mo bhealach.
Thug an réalta goil spreagadh dom dul ar aghaidh,
Agus chaill mé an meabhrú a bhí agam roimhe sin.
Bhí sí ina fhórsa láidir i mo shaol,
Agus chaith mé go leor ama a luchtú air.
Ach le himeacht ama, thosaigh an réalta goil a mhilleadh,
Agus ní raibh sí chomh geal ná chomh soiléir le cheana féin.
Bhí mé ag iarraidh a fháil arís, ach ní raibh sí ann.
Bhí mé ag iarraidh solas, ach ní raibh ann ach dorchadas.
Bhí mé ag éirí mí-ádhúil agus ag gearán,
Agus ní raibh a fhios agam cad a dhéanfá.
Ach ansin tháinig an réalta goil ar ais,
Agus bhí sí níos geal agus níos soiléire ná riamh.
Thug an réalta goil dóchas dom arís,
Agus thug sí cuidiú dom dul as an dorchadas arís.
Bhí sí ina fhórsa láidir i mo shaol,
Agus ní ligfeadh mé go nditeann sí amach arís riamh.
Tá an réalta goil ina luí faoi anois,
Ach tá a solas ag éirí i mo chroí.
Is réalta í a thabharfaidh dóchas dom i gcónaí,
Agus is réalta í a threoróidh mé ar mo bhealach.