Tadeusz Sznuk: Śpieszmy się kochać ludzi...

Czy pamiętacie jeszcze tamte czasy, gdy ktoś wam powiedział: "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą"? To słowa Tadeusza Sznurka, polskiego poety, który swoją twórczością poruszył serca wielu.
Odchodzą, i to tak szybko... A my często nawet nie zdążamy się zorientować, kiedy ich już przy nas nie ma. Byli, a nagle ich nie ma. Nie ma ich tutaj, fizycznie, ale pozostają w naszych sercach, w naszych wspomnieniach. I żyją tam nadal, choć może odrobinę inaczej, w inny sposób.
Jak często myślimy o tych, którzy odeszli? Jak często zastanawiamy się, co by było, gdyby byli jeszcze z nami? Czy pamiętamy o nich tylko od święta, czy może są obecni w naszych myślach na co dzień? Czy tęsknimy za nimi, czy też czas zatarł już nasze wspomnienia?
Śmierć jest nieodłączną częścią naszego życia. Każdy z nas musi się z nią kiedyś zmierzyć. I każdy z nas reaguje na nią inaczej. Jedni pogrążają się w rozpaczy, inni starają się zaakceptować stratę i żyć dalej. Nie ma jednego, słusznego sposobu na radzenie sobie z żałobą. Każdy z nas musi znaleźć swój własny sposób.
Ale czy nie warto czasem zatrzymać się na chwilę i pomyśleć o tych, którzy odeszli? Czy nie warto powspominać ich, przypomnieć sobie, jacy byli, co lubili, o czym marzyli? Czy nie warto czasem zapalić dla nich świeczkę, odwiedzić ich grób, czy po prostu zadumać się nad tym, jak wiele nam dali?
Oni byli częścią naszego życia. I choć ich już nie ma, to przecież nadal są z nami. Są w naszych sercach, w naszych wspomnieniach. I będą tam zawsze, dopóki my o nich nie zapomnimy.
Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą...