Het was een angstaanjagende nacht in Vietnam toen de supersnelle Tajfun Yagi over het land raasde. Met windsnelheden tot wel 160 km/u rukte de storm over het noordelijke deel van het land op, waardoor rivieren uit hun oevers traden, bruggen instortten en huizen werden vernietigd.
De overstromingen waren zo hevig dat gehele dorpen onder water kwamen te staan, waardoor de bewoners op hun daken of in bomen vast kwamen te zitten. De stormachtige winden rissen daken van huizen en velden elektriciteitsmasten omver.
Een van de meest gruwelijke verliezen was de instorting van een grote brug, waarbij vele voertuigen met passagiers erin in de kolkende rivier werden gegooid. Het is hartverscheurend om te bedenken dat ze geen kans hebben gehad om te ontsnappen.
Tajfun Yagi is een herinnering aan de vernietigende kracht van de natuur. Het is ook een wake-upcall voor de noodzaak om ons voor te bereiden op toekomstige stormen. Klimaatverandering zorgt ervoor dat extreme weersomstandigheden steeds vaker voorkomen, en we moeten ervoor zorgen dat we de middelen hebben om onszelf en onze gemeenschappen te beschermen.
Mijn eigen ervaring met Tajfun Yagi was gelukkig niet zo traumatisch. Ik woon in het zuidelijke deel van Vietnam, ver verwijderd van het getroffen gebied. Toch konden we de storm nog steeds voelen toen de wind langs onze ramen gierde en de regen met bakken uit de hemel viel.
Het was een angstaanjagende nacht, maar we wisten dat we veilig waren. Mijn gedachten gingen uit naar degenen die minder fortuinlijk waren. Ik hoopte dat ze de storm zouden doorstaan en dat hun huizen en bezittingen zouden worden gespaard.
De volgende ochtend kwam het nieuws over de verwoesting binnen. Ik was geschokt en bedroefd. Ik kon me niet voorstellen wat de mensen in het noorden hadden moeten doorstaan.
Laten we samenwerken om degenen te helpen die door deze verwoestende storm getroffen zijn. Laten we ook leren van deze ervaring en ons voorbereiden op toekomstige uitdagingen.