Als fervent voetballiefhebber kan ik niet anders dan een ode brengen aan het Groningse Telstar. Deze sympathieke club heeft een bijzondere plek in mijn hart veroverd. Vanuit mijn jeugdjaren heb ik menig wedstrijd bezocht in het iconische Oosterparkstadion, waar ik getuige was van zowel overwinningen als nederlagen.
Telstar mag dan geen topclub zijn, maar wat ze missen in financiële middelen, maken ze ruimschoots goed met hun onvoorwaardelijke passie en strijdlust. Het team bestaat uit een mix van ervaren rotten en jonge talenten, die samen een hechte eenheid vormen. Ze spelen misschien niet altijd het mooiste voetbal, maar ze geven nooit op en blijven tot de laatste minuut vechten voor de overwinning.
Wat Telstar zo bijzonder maakt, is de betrokkenheid van de fans. De aanhang is klein, maar zeer luidruchtig en trouw. In het Oosterparkstadion heerst een gemoedelijke sfeer, waar iedereen welkom is. Of je nou een geboren Groninger bent of een verdwaalde toerist, je voelt je meteen thuis tussen de supporters. Samen juichen we onze helden toe, moedigen we hen aan als het tegenzit en vieren we elke overwinning alsof we het WK hebben gewonnen.
Natuurlijk heeft Telstar ook zijn ups en downs gehad. Er zijn periodes geweest dat de club in de onderste regionen van de Eerste Divisie bivakkeerde, maar dankzij de inzet van het bestuur, de staf en de spelers is men erin geslaagd om weer terug te keren naar de subtop. Het is knap hoe Telstar, ondanks de beperkte middelen, altijd weer weet te verrassen. Zo wonnen ze in 2015 de KNVB Beker door in de finale met 3-0 te winnen van FC Utrecht. Dit was een historisch moment voor de club en de stad Groningen.
Telstar is meer dan alleen een voetbalclub. Het is een symbool van trots en veerkracht voor de mensen van Groningen. Het is een plek waar je je thuis voelt, waar je samen met vrienden en familie kunt genieten van het mooie spel. Ik ben er trots op dat ik fan ben van deze bijzondere club. Telstar, tot in de eeuwigheid!