Homan, geboren en getogen in een eenvoudige familie in West Carthage, New York, had al op jonge leeftijd een passie voor het recht. Na zijn afstuderen aan de middelbare school trad hij toe tot de New York State Police, waar hij 20 jaar lang diende en verschillende onderscheidingen ontving voor zijn moed en toewijding.
In 2017 werd Homan door president Donald Trump benoemd tot waarnemend directeur van ICE. In deze rol was hij verantwoordelijk voor de uitvoering van het immigratieplan van de regering-Trump, dat gericht was op het beperken van illegale immigratie en het versterken van de grensveiligheid.
Homan's aanpak was ondubbelzinnig: hij geloofde dat de wet moest worden gehandhaafd, ongeacht de gevolgen. Hij voerde een beleid uit van zerotolerance voor illegale immigratie, wat leidde tot een verhoging van het aantal arrestaties en deportaties.
Homan's beleid wekte echter ook controverse op. Kritici betoogden dat zijn handhaving van de immigratieregels wreed en onhumaan was, met name zijn beleid om gezinnen aan de grens te scheiden.
In 2018 verliet Homan ICE en werd hij een uitgesproken criticus van het immigratiebeleid van de regering-Biden. Hij betoogde dat het beleid van de regering zwak was en het land kwetsbaar maakte voor illegale immigratie en misdaad.
In 2024 benoemde president Trump Homan opnieuw tot 'grens-tsaar', een functie die hem de bevoegdheid geeft om toezicht te houden op alle deportaties van illegale immigranten. Homan's benoeming werd met gemengde reacties ontvangen, sommigen prezen zijn ervaring en toewijding aan de grensveiligheid, terwijl anderen zijn harde beleid bekritiseerden.
Tom Homan is een complexe en controversiële figuur die het immigratiebeleid van de Verenigde Staten op significante wijze heeft beïnvloed. Of men het nu eens is met zijn methoden of niet, er is geen twijfel dat hij een man is met sterke overtuigingen die niet bang is om op te komen voor wat hij gelooft.
En terwijl het immigratiedebat in de Verenigde Staten zeker zal voortduren, zal de naam Tom Homan waarschijnlijk nog lang een sleutelrol blijven spelen in het gesprek.