Tom Jones

Haast ge bruutsiek bend espien de spits of de fietse gistropt deur 't slijk? Of heure gelf hiet 'k de lankstaartige mees scheeflopend zuukn in de mezeke?
Zou 'k me beter ôk al me scheurings in de broek reparen, dat 'k nen hêelmensch ben als 'k mêer een offestèliek uutestappetje doe?
Of wach et up de lentedag?

Vroeger ben ik van den hêelen dag buten gewist, ôk as 't regende, ôk as 't vroor. 'K liep me zêlen uute gedurende de speeltijd. En 'k gink met de fiets noa schole, rainy days or not. De lesten jaren doe 'k 't nog mo moeilijk vur om 't uus te goan. 'K denk a 'k 't gebruek verlearn hé. Want 'k ben een luilak geworden.

Ôk dien Tom Jones, de grotste fan wuk ik verschrikkelijk graag hen, die is me met de jaren wat te luie geworden. Vroeger, langstgeleden toen ik nog nen kleine kabouter was, toen gieng die nog ne kêe of tien langs per dag mo schoon plats al up de radio. Mo de lesten jaren is dat nen hêeltjen minder geworden. Ik hé dat nen achter nen hêeltjen in 't oog gêhoen. Et is den tijd dat 'k daar nen keer verandering in bring. Ik zet de radio méér op Radio 2 en ik pleug mezelf deur de Tom Jones-albums die ik heb staan.

Ik ben nen uutveren, dikwils in vreemde wursten, en dan komt 't zo ferm goed uut da 'k muziek up mên I-pod hé staan. Ik mis geen enkelt nummer van Tom Jones. Ik ken alle liedjes, ik kan ze allemoale meezingen. Ik hé ze nog nen hêeltjen liever gekregen in de lesten jaren. Vroeger, langstgeleden, toen was 't vooral da bombastieke aspect an hem, da was ik het liefst van al.

Mo nu hé 'k hem liever om zên fijne zangkwaliteit, the way he can sing, 't is subliem. Zelfs in zên hêel bekende meesterwerk Green, Green Grass of Home, waarin ie zing "the old home is lonely without you", zingt ie dat zo subtiel da et geirne een liefdeslied zou kunnen zin. En toch zit er zo veel pijn in, maar ook blijdschap.

The story of my life... Dat is nen song, dat ollemoale vertelt over hoe da 't met mij was en met mijnen liefde. En dat nog nen hêeltjen up een triste manier ôk. Terwijl dat iederêen weet dat ik geirkn treuren. En et is zo echt, want Tom Jones is ôk al nen hêeltjen ouder geworden, en 'k hé't gevoel dat 'k mêer en mêer met hem gemeen hé. Ik ben ôk al nen hêeltjen ouder geworden.

Tom, ge ziet der krek uut gelik of daddik. Vanachten zag 'k u nog op TV, ge waart live in ne Wienese concertzaal. Ge zangt nog altij gelik nen nachtegaal. Echte klasse. En dat iedereen da vin. En just da da, da is den spirit of Tom Jones. Hij is echt en hij is kwetsbaar. Hij is geirne the clown of de ladiesman, mo hij is een echte artiest en een fantastische zanger.

The voice, the sound, the power. Van Tom Jones.