"Schillaci had een ongelooflijk gevoel voor het spel," herinnert voormalig teamgenoot Massimo De Carolis zich. "Hij kon uit het niets een kans creëren en had een neus voor doelpunten."
Hoewel hij geen vaste selectie was voor de Italiaanse ploeg, werd hij door bondscoach Azeglio Vicini nog wel meegenomen naar het WK van 1990 in eigen land. Schillaci begon als invaller in de eerste wedstrijd tegen Oostenrijk, maar hij werd al snel een sleutelspeler toen Roberto Baggio een blessure opliep."Het was alsof hij was ontwaakt," zegt journalist Gianni Mura. "Niemand had verwacht dat hij zo'n impact zou hebben."
In de finale tegen West-Duitsland miste Schillaci een strafschop, maar zijn zes doelpunten in totaal verdienden hem de Gouden Schoen als topscorer van het toernooi. Italië verloor de finale, maar Schillaci werd een nationale held."Zijn tijd bij Juventus was het hoogtepunt van zijn carrière," zegt voormalig trainer Giovanni Trapattoni. "Hij was een geweldige aanvaller en een nog betere teamspeler."
Hoewel zijn carrière na zijn vertrek bij Juventus een beetje afnam, bleef Schillaci een geliefde figuur in de voetbalwereld. Hij is een rolmodel voor jonge spelers en een inspiratie voor iedereen die droomt van grootsheid.