Sa gitna ng tila walang katapusang pagbuhos ng ulan at malalakas na hangin, isang tropikal na bagyo ang sumipot at pumasok sa ating buhay. Ang bagyong ito ay pinangalanang Bebinca, isang pangalan na nagpapaalala sa atin ng isang matamis na dessert na paborito ng lahat.
Ngunit sa kabila ng matamis na pangalan nito, nagdala si Bebinca ng matinding pinsala sa mga lugar na kanyang dinaanan. Ang mga ilog ay umapaw, mga bahay ang nawasak, at mga buhay ang nawala. Ang bagyo ay isang malupit na paalala ng kapangyarihan ng kalikasan at ang kahalagahan ng pagiging handa sa mga sakuna.
Para sa akin, ang Bebinca ay higit pa sa isang bagyo. Ito ay isang simbolo ng pagtugon ng ating bayan sa mga sakuna. Sa gitna ng kaguluhan at pagkasira, nagsama-sama ang mga Pilipino upang tulungan ang isa't isa. Nagbigay sila ng pagkain, tubig, at kanlungan sa mga nangangailangan. Ipinakita nila ang tunay na diwa ng pagkakaisa at pagtutulungan.
Ang Bebinca ay isang paalala na kahit sa pinakamahirap na panahon, ang pag-asa ay palaging naroon. Habang unti-unti nating binubuo ang ating mga buhay mula sa mga pinsalang dulot ng bagyo, tandaan natin ang mga aral na natutunan natin. Tandaan natin ang kahalagahan ng pagiging handa, ang kapangyarihan ng pagkakaisa, at ang pag-asang laging sumisibol pagkatapos ng bagyo.