Typhoon Yagi: Isang Daluyong ng Alaala at Pag-asa

Nang tumama si Typhoon Yagi sa ating bansa ilang taon na ang nakalilipas, hindi ko naiwasang maalala ang mga karanasan ng aking lola noong nakaranas siya ng isang malakas na bagyo noong siya ay bata pa.

Isang maulan at mahangin na gabi, naramdaman ni Lola ang pagyanig ng kanilang maliit na bahay. Ang mga glass window ay tumutunog sa paghagupit ng malakas na hangin, habang ang mga bubong ng kalapit na mga bahay ay tumutunog na parang mga laruang hinipan ng hangin.

Natakot si Lola at ang kanyang pamilya. Hindi nila alam kung ano ang mangyayari, ngunit nagtitiwala sila na malalagpasan nila ito. Nagsama-sama sila sa isang malaking kwarto at nagdasal nang magkasama.

Pagkalipas ng ilang nakakatakot na oras, huminto na ang bagyo. Sa pagsikat ng araw, nakita ni Lola at ng kanyang pamilya ang kakila-kilabot na pinsalang iniwan ng bagyo.

Kahit na nawasak ang kanilang tahanan, nanatili ang pag-asa ni Lola. Alam niya na may mas mabubuting bagay na darating at na makakaahon sila mula sa kalamidad na ito.

Tumulong si Lola sa paglinis ng mga labi at nag-alok ng pagkain at tulong sa kanyang mga kapitbahay. Nakakita siya ng lakas sa pag-alalay sa iba, at ang kanyang pag-asa ay nagbigay inspirasyon sa mga nasa paligid niya.

Ang kuwento ni Lola ay isang paalala na kahit sa pinakamahirap na sitwasyon, may lugar pa rin para sa pag-asa.

Inaalay ko ang artikulong ito sa mga walang pagod na nagtatrabaho upang tulungan ang mga biktima ng bagyo. Ang kanilang kabaitan at dedikasyon ay isang mapagkukunan ng pag-asa para sa mga nangangailangan nito.

Bagama't hindi natin mapipigilan ang mga bagyo sa pagtama, maaari nating piliing tumugon sa mga ito nang may pag-asa at katatagan. Sa pamamagitan ng pagtulong sa isa't isa at pag-aaral mula sa ating mga karanasan, maaari nating mapaglabanan ang anumang bagyo na darating sa ating buhay.