Upway: Een surrealistische reis naar de top van de trap

In een wereld waar dromen werkelijkheid worden en de werkelijkheid zich als een droom ontvouwt, bevind ik me op een surrealistische reis naar de top van een oneindige trap.

De trap strekt zich uit als een onmetelijke, witte helix, met treden die steeds smaller en steiler worden naarmate ik hoger klim. Elke trede is een portal naar een andere wereld, een kaleidoscoop van kleuren en vormen die me uitnodigt om dieper te gaan.

Ik stap omhoog, mijn benen zwaar maar gedreven door een onweerstaanbare nieuwsgierigheid. Het geritsel van mijn voeten op de treden echoot door de eindeloze holte, als een soundtrack van mijn eenzame reis.

Onderweg ontmoet ik bizarre wezens die me verleiden om op te geven, hun sirenenzangen wekken twijfel op in mijn hart. Maar diep van binnen brandt een vlam van vastberadenheid, een verlangen om te zien wat er bovenop de trap ligt.

Ik klim verder, trede na trede, de wereld rondom mij verandert voortdurend. Soms is het een weelderig bos, dan weer een ijzige woestijn. De treden zelf beginnen te bewegen, draaien en draaien als een Escher-achtige illusie.

Op een gegeven moment wordt de klim bijna ondraaglijk. Mijn benen trillen, mijn ademhaling is zwaar. Maar net als ik op het punt sta op te geven, verschijnt er een licht in de verte. Een licht dat hoop en belofte uitstraalt.

Met hernieuwde kracht duw ik me naar boven, elke stap brengt me dichter bij mijn doel. Eindelijk, na wat voelt als een eeuwigheid, bereik ik de top van de trap.

En wat ik daar vind, is niet wat ik had verwacht. Het is geen gouden stad of schat, maar een eenvoudig wit platform. En daarop staat een enkele deur.

Ik pak de deurklink vast en duw hem open, mijn hart bonkend van verwachting. Binnen wacht me een verrassende openbaring: een kamer gevuld met niets anders dan een helderblauwe lucht en een eindeloos uitzicht.

Ik loop naar voren en kijk uit over de wolkenloze hemel. Een gevoel van vrede en voltooiing overvalt me. Het was geen gemakkelijke reis, maar het was de moeite waard. Want aan de top van de Upway heb ik niet alleen de trap beklommen, maar ook mijn eigen grenzen verlegd.

En als ik naar beneden kijk, zie ik de oneindige trap die ik heb beklommen. Het is een monument voor mijn reis, een getuigenis van mijn volharding en mijn vermogen om het onmogelijke te doen.

Ik weet niet wat de toekomst in petto heeft, maar ik ben klaar om elke uitdaging aan te gaan. Want ik heb geleerd dat zelfs de langste en meest ontmoedigende reis kan worden voltooid met een beetje vastberadenheid en een verlangen om de top te bereiken.