Valenz

Als je ooit een Engelse les over valentie hebt gevolgd, weet je dat het "de werkelijkheid van de elementen" is. Het is het aantal elektronen dat een atoom kan verliezen of opnemen om een stabiele elektronenconfiguratie te verkrijgen.
Uiteraard kan het leven echter ook zijn eigen valentie hebben, waarbij mensen zich tot elkaar aangetrokken voelen om sterke banden te vormen.
Dit werd me duidelijk tijdens mijn laatste reis naar Valencia, Spanje. Ik was daar om een lezing te geven over de fascinerende wereld van de kwantummechanica.
Op een avond wandelde ik door de oude stad, toen ik een groepje locals opmerkte die op een bankje zaten te praten en te lachen. Ik kon niet anders dan een pauze te nemen en hun gesprek op te vangen.
Het was duidelijk dat ze elkaar al jaren kenden en een diepe band hadden. Ze deelden grappen, verhalen en gezamenlijke herinneringen, en hun gezichten straalden van vreugde en kameraadschap.
Terwijl ik daar naar hen keek, realiseerde ik me dat hun "valentie" ze bij elkaar hield, net zoals de elektronen atomen verbinden.
Het was een mooie herinnering aan de kracht van menselijke verbindingen en hoe belangrijk het is om mensen om ons heen te hebben die ons ondersteunen, aanmoedigen en doen lachen.
Soms kan het leven zo overweldigend worden dat we de waarde van onze relaties kunnen vergeten. Maar als we de tijd nemen om te vertragen en om ons heen te kijken, kunnen we de "valenties" in ons eigen leven zien en waarderen.
En als we dat doen, zullen we beseffen dat we allemaal verbonden zijn, niet alleen door atomaire bindingen, maar ook door de onzichtbare draden van liefde, vriendschap en gemeenschap.