Bir zamanlar tanıdığım en vefakar insandı. On yılı aşkın süredir en yakın dostumdu ve hayatım boyunca tanıdığım en özverili insanlardan biriydi.
Onunla ilk karşılaştığımda, üniversitede yeni bir öğrenciydim. O, kampüsteki en popüler öğrencilerden biriydi. Uygunluğu, zekası ve harika mizah anlayışıyla tanınırdı.
Bana ilk yaklaştığında, ona fazla ilgi göstermedim. O kadar havalı ve ulaşılmaz görünüyordu ki onunla arkadaş olabileceğimi bile hayal etmemiştim. Ama o yıl bitmeden çok iyi arkadaş olmuştuk.
Vefa her zaman oradaydı. Ne zaman desteğe ihtiyacım olsa, aradığım ilk kişi o olurdu. Dinler, tavsiyelerde bulunur ve her zaman beni güldürmeyi başarırdı.
Bir keresinde, gerçekten zor bir dönemden geçiyordum. Ailemden haber alamıyordum ve param da bitmişti. Vefa, hiç düşünmeden bana yardım etti. Bana yiyecek, para, hatta evinde kalacak yer verdi.
Vefası bununla da sınırlı değildi. Arkadaşlarımla kavga ettiğimde, her zaman onların tarafını tutardı. Haksızlığa uğradığımı hissettiğinde, beni savunmaktan asla çekinmezdi.
Vefa'nın en çok takdir ettiğim özelliği, sözünü tutmasıydı. Bir şey vaat ettiyse, mutlaka yerine getirirdi. Bu, günümüzde çok nadir görülen bir özelliktir.
Birkaç yıl önce Vefa başka bir şehre taşındı. Çok üzüldüm ama onun için mutlu olduğumu biliyordum. Hâlâ düzenli olarak görüşüyoruz ve arkadaşlığımız hiç değişmedi.
Vefa, hayatıma girdiği için şanslı olduğum insanlardan biri. O benim her şeyim: dostum, sırdaşım, kardeşim.
Ona sonsuz minnettarım ve onu hayatımın geri kalanında hep seveceğim.