Bon, de verkiezingen in Frankrijk zijn net achter de rug en boy, oh boy, wat een verkiezing was dat. Als Belg kon ik het niet laten om een kijkje te nemen naar wat er bij onze zuiderburen allemaal gebeurde. En laat ons zeggen dat het allesbehalve saai was.
In de eerste ronde was het vooral een strijd tussen de gevestigde orde en de nieuwkomers. Eén van de grootste verrassingen was de doorbraak van Emmanuel Macron, een jonge, onafhankelijke kandidaat die uit het niets kwam en maar liefst 24% van de stemmen binnenhaalde. De andere grote verrassing was de uitschakeling van François Fillon, de kandidaat van de conservatieve Républicains, die verwikkeld was in een schandaal waarbij hij zijn vrouw een fictieve baan gaf in de Assemblée Nationale.
In de tweede ronde was het een nek-aan-nek-race tussen Macron en Marine Le Pen, de leider van het extreemrechtse Front National. Uiteindelijk haalde Macron het met 66,1% van de stemmen, maar Le Pen behaalde toch nog een indrukwekkende 33,9%.
De overwinning van Macron is een overwinning voor gematigdheid en vooruitgang. Hij heeft beloofd om Frankrijk te hervormen en het land weer een leidende rol te geven in Europa. Maar de overwinning van Le Pen is ook een teken dat extreemrechts nog steeds aan invloed wint in Frankrijk. Het is duidelijk dat de Fransen ontevreden zijn met de huidige gang van zaken en dat ze op zoek zijn naar verandering.
Het is nog te vroeg om te zeggen welke impact de verkiezingen van 2017 zullen hebben op Frankrijk. Maar één ding is zeker: het land staat voor een periode van grote verandering.
En ik, als Belg, kan alleen maar toekijken en hopen dat de Fransen hun problemen oplossen. Want als het slecht gaat met Frankrijk, gaat het uiteindelijk ook slecht met België.