In de jaren '80 was "video nasty" een term die in Groot-Brittannië werd gebruikt om gewelddadige films op videocassette aan te duiden. Het werd een symbool van een mediahype gericht op Amerikaanse en Italiaanse horrorfilms, die werden gezien als corrupt en gevaarlijk.
De term "video nasty" is echter niet zomaar ontstaan. Het was onderdeel van een grotere sociale en politieke context, waarin angst en bezorgdheid over de toenemende beschikbaarheid van gewelddadige media heerste. De opkomst van de video-opname technologie maakte het voor mensen mogelijk om films thuis te kijken, wat het gemakkelijker maakte om blootgesteld te worden aan inhoud die eerder alleen in theaters te zien was.
De media hype rond "video nasties" werd aangewakkerd door sensatie zoekende kranten en sensationele tv-programma's. Ze schilderden een beeld van een natie die werd corrumpeerd door gewelddadige films, en beweren dat deze films verantwoordelijk waren voor een toename van criminaliteit en geweld.
Het resultaat was een golf van verontwaardiging en paniek onder het Britse publiek. Mensen waren bang dat hun kinderen blootgesteld werden aan schadelijke inhoud, en ze eisten dat de overheid zou optreden. De regering reageerde met het verbieden van verschillende films, die als "video nasties" werden bestempeld.
Maar het verbod was uiteindelijk contraproductief. Het gaf de films een gevoel van verboden fruit en maakte ze alleen maar begeerlijker. Bovendien leidde het verbod tot een levendige zwarte markt voor "video nasties", waarbij de films illegaal werden verspreid.
In de loop van de tijd kalmeerde de hype rond "video nasties". De films werden uiteindelijk minder populair, en het verbod werd opgeheven. Tegenwoordig worden veel van de films die ooit als "video nasty" werden beschouwd, beschouwd als klassiekers van het horrorgenre.
Het verhaal van "video nasties" is een waarschuwend verhaal over het gevaar van mediahysterie en de gevaren van het censureren van kunst. Het is een herinnering dat het belangrijk is om kritisch te denken over de informatie die we consumeren en om ons te verzetten tegen pogingen om ons te vertellen wat we wel en niet mogen zien.
Vandaag de dag is het moeilijk om zich voor te stellen hoe groot de controverse rond "video nasties" destijds was. Maar het is een belangrijk verhaal om te onthouden, omdat het ons herinnert aan de macht van de media om de publieke opinie te beïnvloeden.