Vladimir Shklyarov: Een wonderkind met een tragisch einde

Door de ogen van een getuige
Als balletliefhebber kan ik niet anders dan bedroefd zijn over het tragische verlies van Vladimir Shklyarov. Ik heb het voorrecht gehad om hem te zien optreden op het podium, zijn ongeëvenaarde gratie en kracht te bewonderen. Zijn onverwachte dood is een onherstelbaar verlies voor de wereld van de dans.
Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik Shklyarov zag dansen. Het was in een uitvoering van "Giselle" in het Mariinsky Theater in Sint-Petersburg. Zodra hij het podium opkwam, werd ik gehypnotiseerd door zijn présence. Hij was een wonderkind, een artiest geboren met een uitzonderlijk talent.
Zijn bewegingen waren zo vloeiend en moeiteloos dat het leek alsof hij over het podium zweefde. Zijn sprongen waren onberispelijk, zijn pirouetten vlekkeloos. Maar wat hem echt onderscheidde, was zijn vermogen om emotie uit te drukken door middel van dans. Hij kon het publiek laten lachen, huilen en alles daartussenin voelen.
Na die eerste uitvoering werd ik een fervent volgeling van Shklyarovs carrière. Ik zag hem optreden in verschillende rollen, van de klassieke Albrecht in "Giselle" tot de eigentijdse Mercutio in "Romeo en Julia". Hij gaf elke rol een unieke interpretatie, maar altijd met dezelfde toewijding en passie.
Buiten het podium was Shklyarov een bescheiden en vriendelijke ziel. Ik had het geluk om hem een paar keer te ontmoeten, en hij was altijd bereid om tijd vrij te maken om met zijn fans te praten en hen te inspireren. Hij was een echte ambassadeur voor de kunstvorm, die zijn liefde voor ballet met iedereen deelde.
Het nieuws van Shklyarovs dood kwam als een schok. Hij was zo jong, zo vol leven en talent. Het is hartverscheurend om te denken aan wat hij nog had kunnen bereiken. Maar zelfs in zijn korte tijd op aarde heeft hij een blijvende stempel op de wereld van de dans gedrukt.
Vladimir Shklyarov, we zullen je missen. Bedankt voor de magie die je in onze levens hebt gebracht.