Toen ik een klein kind was, was ik een grote fan van Feyenoord. Ik had het Feyenoord-shirt, de Feyenoord-sjaal en de Feyenoord-pet. Ik ging naar alle wedstrijden in De Kuip en zong luidkeels mee met de liederen. Feyenoord was mijn leven.
Op een dag speelde Feyenoord tegen Volendam. Ik was erg enthousiast en kon niet wachten om naar de wedstrijd te gaan. Toen de wedstrijd begon, was ik meteen onder de indruk van Volendam. Ze speelden goed voetbal en hadden een paar goede kansen. Feyenoord speelde niet zo goed en we stonden met 1-0 achter.
In de tweede helft ging Feyenoord beter spelen en we kwamen op 1-1. Ik was erg blij en ik dacht dat we zouden winnen. Maar toen maakte Volendam de 2-1 en ik was erg verdrietig. Feyenoord verloor de wedstrijd en ik was heel teleurgesteld.
Na de wedstrijd ging ik naar huis en ik kon niet stoppen met huilen. Ik dacht dat Feyenoord de beste club ter wereld was en ik kon niet geloven dat ze hadden verloren van Volendam. Ik was zo verdrietig dat ik niet kon slapen.
De volgende dag ging ik naar school en ik vertelde mijn vrienden over de wedstrijd. Ze waren ook erg verdrietig en we spraken er lang over. We besloten dat we Feyenoord altijd zouden steunen, ongeacht of ze wonnen of verloren.
Sinds die dag ben ik nog steeds een fan van Feyenoord. Ik heb veel wedstrijden gezien en ik heb veel vreugde en verdriet meegemaakt. Maar ik heb nooit mijn liefde voor Feyenoord verloren. Feyenoord is mijn club en ik zal altijd achter hen staan.