Wat?

Dis die eerste vraag wat my dogter gevra het toe ek haar die nuus vertel dat sy haar eerste bril nodig het. Ek kon die teleurstelling in haar oë sien. Sy het altyd gedink dat brille nie modieus is nie, en nou moet sy dit dra?
Ek het probeer om haar gerus te stel deur te sê dat brille nou eintlik baie modieus is, en dat baie bekende mense hulle dra. Ek het haar ook gesê dat sy hulle net nodig het om beter te kan sien, en dat sy hulle nie altyd hoef te dra nie.
Maar sy was nie oortuig nie. Sy het gedink dat hulle haar lelik sou maak, en dat haar vriende haar sou spot. Ek het haar probeer verduidelik dat dit nie waar is nie, maar sy het my nie geglo nie.
Ek het nie geweet wat om te doen nie. Ek wou haar nie dwing om hulle te dra nie, maar ek wou ook nie hê dat sy haarself skade berokken omdat sy nie goed kan sien nie. Ek het uiteindelik besluit om haar tyd te gee. Ek het haar gesê dat sy hulle nie hoef te dra as sy nie wil nie, maar dat ek hulle vir haar sou hou sodra sy gereed is.
'n Paar weke later het ek haar weer gevra of sy bereid was om die bril te probeer. Sy het gesê dat sy steeds nie wil nie, maar dat sy bereid is om dit te probeer as ek belowe dat ek nie sal lag as sy sleg lyk nie.
Ek het belowe, en sy het die bril aangetrek. Sy het haarself in die spieël bekyk, en sy het geglimlag. "Ek lyk nie so sleg nie," het sy gesê.
Ek was so bly. Ek het haar omhels en haar gesê dat sy mooi lyk. Sy het die bril die res van die dag gedra, en sy het nie een keer gekla nie.
Ek weet nie of sy hulle altyd sal dra nie, maar ek is bly dat sy ten minste gewillig is om dit te probeer. Ek weet dat dit vir haar moeilik is om te sien sonder hulle, en ek wil nie hê dat sy haarself seermaak nie.
Ek hoop dat sy eendag sal besef dat brille nie so sleg is nie. Hulle is net 'n hulpmiddel om haar te help om beter te sien. En as hulle haar kan help om beter te sien, dan is dit die moeite werd om hulle te dra, al lyk dit nie so modieus nie.