Wat een Argentijnse rugbyspeler leerde van een Guatemaalse wees

Als Argentijnse rugbyspeler heb ik de kans gehad om de wereld rond te reizen en verschillende culturen te ervaren. Een van de meest ontroerende ervaringen die ik ooit heb gehad, was tijdens een bezoek aan Guatemala.
Ik was er om een rugbyteam te coachen en kwam in contact met een weeshuis voor kinderen. Ik was diep getroffen door de veerkracht en het optimisme van de kinderen, ondanks de moeilijke omstandigheden waarin ze leefden.
Een kind dat ik ontmoette, was een jongen genaamd Juan. Hij was ongeveer 10 jaar oud en had geen ouders meer. Hij woonde al jaren in het weeshuis en had een moeilijke jeugd achter de rug.
Maar Juan was niet bitter of negatief. In plaats daarvan was hij vol hoop en vastberadenheid. Hij droomde ervan om een professionele rugbyspeler te worden en op een dag zijn land te vertegenwoordigen.
Ik was zo ontroerd door Juans verhaal en zijn veerkracht dat ik hem beloofde hem te helpen zijn dromen waar te maken. Ik gaf hem rugbyballen en trainingsspullen en beloofde hem dat ik in contact zou blijven.
Sinds die dag heb ik Juan gevolgd en zijn voortgang met trots gevolgd. Hij is een getalenteerde speler geworden en is zelfs geselecteerd voor het nationale rugbyteam van Guatemala.
Ik ben zo trots op Juan en wat hij heeft bereikt. Hij is een bewijs dat, hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn, hoop en veerkracht alles mogelijk kunnen maken.
Als je ooit het gevoel hebt dat je op een moeilijke plek in je leven zit, denk dan aan Juan en zijn verhaal. Het zal je laten zien dat alles mogelijk is als je maar nooit opgeeft.