Wildfire

Noong nakita ko ang apoy nang araw, hindi ko alam na magiging mas malakas pa ang pagliyab nito sa buhay ko.

• Nawala ang lahat.
• Nasunog ang mga alaala.
• Naglaho ang pangarap.

Sa isang iglap, nagbago ang lahat. Ang dating masigla at makulay na mundo ko ay naging abo na lang.

Tulad ng isang wildfire, kumalat ang apoy ng pagkawala sa bawat sulok ng aking puso. Sinunog nito ang lahat ng bagay na minahal ko, iniwan akong walang magawa at nag-iisa.

Ang apoy ng kalungkutan ay nagliyab nang husto, at hindi ko alam kung paano ito papatayin. Sa tuwing ipinipikit ko ang aking mga mata, nakikita ko ang mga larawan ng pagkawasak. Ang mga alaala ng mga nawala ko ay humahabol sa akin tulad ng mga anino, na nagpapahirap sa akin na huminga.

Pero tulad ng isang wildfire, mayroon ding pag-asa na sumisibol sa abo. Isang maliit na tinig sa loob ko ang nagsasabing, kahit na ang lahat ay nawala, hindi lahat ay tapos na.

Kaya, pipilitin kong bumangon. Pipilitin kong magpatuloy, kahit na mahirap ito. Pipilitin kong humanap ng paraan upang muling itayo ang aking buhay, isang piraso sa isang pagkakataon.

Hindi magiging madali, ngunit gagawin ko ito. Dahil sa abo ng wildfire na ito, isang bagong simula ang sisibol. Isang bagong simula na puno ng pag-asa at lakas.