Als je denkt dat alle Vlamingen vrolijke, blondharige mensen zijn die altijd bier drinken en over frieten praten, dan heb je het mis.
In het hart van Antwerpen woont Wim Danckaert, een acteur die al decennia lang de Vlaamse theater-, film- en televisiescene domineert. En laat ik je vertellen, hij is allesbehalve vrolijk.
Met zijn zware stem, norse gelaat en een eindeloze voorraad cynisme is Wim Danckaert de belichaming van de typisch Vlaamse brompot. Maar achter die norsheid schuilt een acteur met een gouden hart en een scherp gevoel voor humor.
Ik had het genoegen om Wim te ontmoeten tijdens een repetitie van zijn nieuwste toneelstuk, "De Ongerijmde Ouderdom". Het stuk, een comedy over de uitdagingen van het ouder worden, was Wim op het lijf geschreven.
Tussen de repetities door nam Wim de tijd om met me te praten over zijn carrière, zijn leven en zijn kijk op de wereld. En hoewel hij nog steeds zijn typische brompot was, kon ik de liefde voor zijn vak en de passie die hem drijft niet ontkennen.
Wims carrière begon al op jonge leeftijd. Hij wist al vroeg dat hij acteur wilde worden en studeerde aan het prestigieuze Koninklijk Conservatorium in Antwerpen.
Na zijn afstuderen speelde Wim in talloze theaterproducties, films en televisieseries. Hij vertolkte iconische rollen in Vlaamse klassiekers zoals "Flikken", "De Rodenburgs" en "Familie".
Maar ondanks zijn succes is Wim altijd bescheiden gebleven. "Ik ben gewoon een acteur," zei hij me. "Ik doe mijn werk en ik geniet ervan."
Buiten de schijnwerpers is Wim een heel ander persoon. Hij is een liefhebbende vader, een toegewijde echtgenoot en een loyale vriend.
Hij geniet van koken, wandelen in het bos en tijd doorbrengen met zijn familie. En hoewel hij bekend staat om zijn brommerigheid, heeft hij ook een geweldige gevoel voor humor.
Toen ik hem vroeg naar zijn geheim om zijn cynisme te balanceren met zijn optimisme, antwoordde Wim met een knipoog: "Ik drink veel koffie."
Wim Danckaert is een icoon van de Vlaamse cultuur. Hij heeft ons laten lachen, huilen en nadenken over de belangrijke dingen in het leven.
Nu hij de pensioengerechtigde leeftijd nadert, vraagt iedereen zich af wat de toekomst voor hem in petto heeft. Zal hij het podium verlaten? Zal hij zich terugtrekken in het rustige gezinsleven?
Wim blijft geheimzinnig over zijn plannen. Maar één ding is zeker: hij zal altijd de onvergetelijke Vlaamse brompot blijven.
Dus hier is voor Wim Danckaert, de man die ons leert dat zelfs de meest cynische mensen een hart van goud kunnen hebben.