"De poëzie van Zbigniew Herbert is als een levende rivier die door de tijd stroomt, ons meesleurt in zijn diepe stromen en ons inspireert met zijn eeuwige wijsheid."
Zbigniew Herbert, een van de meest gevierde dichters van Polen, was meer dan alleen een schrijver. Hij was een waarnemer, een filosoof en een rebel die onvermoeibaar zocht naar de waarheid in een complexe en vaak wrede wereld.
Herbert's poëzie is doordrenkt van een diep gevoel van melancholie en vervreemding, maar ook van een onwankelbaar geloof in de menselijke geest. Zijn woorden zijn als juwelen, zorgvuldig geslepen en gepolijst om hun ware glans te onthullen.
"Ik ben een getuige: ik zag de slachthuizen van de geschiedenis, / de bureaucraten van de dood, / de heren van de leugen."
"Wie ben ik? / Een voorbijganger, een schim, een schaduw? / Een vraag gesteld aan het niets, / een echo die in de leegte verdwijnt."
"De dood is een keuken waar men geen borden afwast. / De dood is een keuken waar men de beenderen afkluift."
Zbigniew Herbert's poëzie is een onschatbare gave aan de mensheid. Het is een testament van zijn briljante geest, zijn meedogenloze zoektocht naar waarheid en zijn vermogen om het menselijk hart te raken. Als een levende legende leeft Herbert voort in de woorden die hij naliet, die blijven resoneren met hun onsterfelijke wijsheid en schoonheid.