Zona

Het leven is als een doos vol bonenballen. Je weet nooit wat je krijgt, maar soms krijg je een echte pechvogel.

Voor mij was dat pechvogel zona. Het kwam uit het niets, als een dief in de nacht. Eerst was er een klein, jeukend bultje. Ik dacht niet veel over, maar het bleef groeien en groeien.

Binnen een paar dagen had ik een pijnlijke, brandende uitslag die over mijn hele lichaam verspreid was. Het was alsof ik in brand stond. Ik kon niet slapen, niet eten en niet eens denken. De pijn was ondraaglijk.

Ik ging naar de dokter en ontdekte dat ik zona had, een virale infectie veroorzaakt door hetzelfde virus als waterpokken. Ik kon me niet herinneren dat ik ooit waterpokken had gehad, maar het virus was blijkbaar al die jaren in mijn lichaam blijven sluimeren.

De dokter schreef me medicijnen voor om de pijn en jeuk te verlichten, maar ze deden weinig om me te helpen. Ik was wanhopig en probeerde alles wat ik kon bedenken om verlichting te vinden.

Ik probeerde koude kompressen, havermoutbaden en zelfs acupunctuur. Niets werkte echt. De pijn duurde dagenlang en ik voelde me steeds slechter.

Net toen ik dacht dat ik het niet meer aankon, werd het beter. De uitslag begon te genezen en de pijn werd minder intens. Het was een lang en pijnlijk proces, maar ik had het overleefd.

Ik ben dankbaar dat ik het virus heb overleefd, maar ik weet dat ik nooit meer dezelfde zal zijn. De pijn en het isolement die ik heb ervaren, zullen me voor altijd bijblijven.

Als je zona hebt, weet dan dat je niet alleen bent. Er zijn miljoenen mensen die deze aandoening hebben meegemaakt. Er is hulp beschikbaar en er is hoop. Geef de hoop nooit op.

En onthoud, zelfs in de donkerste tijden kan er licht zijn. Zoals de oude spreuk luidt: "Na regen komt zonneschijn."